Szczegóły

Administrator

Utworzono: 25 marzec 2006

Poprawiono: 26 sierpień 2018

Odsłony: 47

Podstawowym celem tej terapii jest uświadomienie pacjentowi, w jaki sposób jego poglądy i myśli mogą niekorzystnie wpływać na działania, postawy, emocje. W dalszej części terapii pacjent uczy się, jak nie patrzeć na siebie w najgorszym świetle, lecz zmienić niepożądane zachowanie bez analizowania podświadomych przyczyn, które je wywołują.
Kognitywny model depresji i zespołu natręctw opiera się na założeniu, że jedną z ważniejszych przyczyn, a może nawet najważniejszą, jest pewien szczególny rodzaj myślenia. W czasie terapii pacjent powinien nauczyć się rozpoznawać „owo szczególne myślenie negatywne”, tak charakterystyczne dla stanów chorobowych. Myślenie to określa się jako „negatywne”, ponieważ jego treścią są myśli związane z niską samooceną, oczekiwaniem wyłącznie negatywnych doświadczeń lub przewidywaniem katastrofy. Myśli te są „automatyczne”, ponieważ pojawiają się bez jakiegokolwiek wstępnego rozumowania lub przemyśleń. Tym niemniej przez chorego traktowane są one jako fakty, mimo że zdecydowanie rozmijają się z rzeczywistością. A oto nieco bliższa charakterystyka owych myśli:
· myśli pojawiają się „odruchowo”. Ich powstanie nie wiąże się z żadnym zastanawianiem się, dlatego niekiedy nazywane bywają one „myślami bezmyślnymi”;
· trudno kontrolować· ich przebieg;
· kiedy już zaistnieją i zostaną uświadomione, trudno się ich pozbyć· ;
· nie muszą być· związane z aktualną sytuacją, w jakiej się pacjent znajduje;
· zazwyczaj nie układają się w żadne ciągi logiczne. Ich rozważanie prowadzi do nikąd;
· prawie zawsze towarzyszą im nieprzyjemne emocje: obawa, lęk, przygnębienie;
· mogą pojawić· się w formie skrótów myślowych. Dlatego nazywane bywają niekiedy myślami stenograficznymi;
· zazwyczaj w danym momencie wydają się bardziej przekonywające, niż wskazywałyby na to fakty;
· mogą pojawiać· się na przekór wszelkim oczywistym dowodom;
· zazwyczaj są błędne;
· myśli owe przejawiają się tendencją do widzenia rzeczywistości w kategoriach czarno – białych, niekiedy ekstremalnych. I tak np. coś, co się wydarza, jest imponujące lub straszne, jest sukcesem lub porażką;
· charakterystyczną cechą owych myśli jest zbytnie uogólnianie. Stad również pochodzi ich nieprecyzyjność· i powierzchowność· ;
· wyolbrzymianie lub pomniejszanie to gorzkie błędy myślowe pacjentów wiążące się z uprzednio wymienioną cechą;
· skłonność· do samoobwiniania i widzenia przez pacjenta siebie jako sprawcy wszelkich niepowodzeń, komplikacji i kłopotów powstających w otoczeniu.
Tak więc celem terapii kognitywnej będzie identyfikowanie wszelkich myśli negatywnych, wykazywanie ich błędności i uświadamianie ich pacjentowi. Terapeuta stosuje tu wiele technik, takich jak: polecenie prowadzenia przez pacjenta notatnika z zapisywaniem owych myśli, wspólna ich analiza i nauczenie pacjenta samodzielnego odpierania i korygowania automatycznego myślenia negatywnego.

Czytaj więcej...